In Hindsight: Moerbeke-Waas

Het was een drukke week voor het Belgische motorcross. Zondag BK in Moerbeke-Waas, dinsdag Flanders Trophy in Tongeren.
Beide wedstrijden vielen bij de Inters MX1 ten prooi aan Ken De Dijcker. En hoe... De CAS Hondarijder liet er allesbehalve gras overgroeien maar spoot keer op keer weg. De races tussen hem en Ramon in Moerbeke waren zeker de beste die we dit seizoen al gezien hadden. Op TV oogde het ook leuk. Maar vlakbij gaf het circuit toch een ander uitzicht. De bedoeling mag dan misschien wel goed geweest zijn, de uitwerking was dat minder. Hoe spijtig dit ook is, een dergelijk circuit verdient geen BK-status.

De aanhoudende droogte en ook wel hitte zullen ongetwijfeld hun rol hebben gespeeld in het vlug "verdwijnen" van bepaalde obstakels. Dat neemt niet weg dat de tafelbergen die in Moerbeke lagen waarschijnlijk de vreemdste en gevaarlijkste waren die ik ooit op een Belgisch circuit zag. De rijders werden er regelrecht naar de hemel gekatapulteerd om nadien naar voor te kantelen (daarbij leek het of ze eventjes bleven hangen) en dan nog net op het landingsgedeelte van het circuit terecht kwamen.
Dat er ook minder technisch begaafde en ervaren rijders over dit circuit moesten leek de organisatoren eventjes ontgaan. Anderzijds hadden ze in het Waasland het stof wel goed onder controle.

Dat was twee dagen later in Tongeren wel eventjes anders. Het Zuid-Limburgse circuit kreunde al weken onder de droogte en hitte. En dat liet zich merken, de ondergrond was op bepaalde plaatsen keihard en het stoof er ongekend. Wie het geluk(?) had om in de buurt van het starthek te staan wanneer er een reeks vertrok waande zich even in een heuse zandstorm.
Nu als motorcrossliefhebber neem je zoiets erbij. Het is misschien de reden dat sommigen wegblijven maar eigenlijk hoort dit bij de charme van de sport.

Over naar de sportieve kant van het weekend dan maar.
Dé man van het weekend was uiteraard Ken De Dijcker. Ken reed voor het eerst sinds 2,5 maand nog eens in België en dat hij gretig was, werd al vlug duidelijk. Alleen Ramon en De Reuver leken even in staat om hem te bedreigen in Moerbeke. Niettemin won De Dijcker de drie reeksen.
Op het podium leek het even of hij de Kissmiss probeerde binnen te doen. Wie denkt dat de lange Leuvenaar misbruik maakte van zijn status vergist zich want het bloemenmeisje was gewoon Kens vriendin Julie Casier. http://www.juliecasier.be

Bemoedigend was eveneens de prestatie van Dennis Verbruggen. De Europees kampioen MX2 van 2006 pakte in de eerste reeks prompt de kopstart. Tiens, zou hij een lezer van deze blog zijn? Een ronde lang wist de jonge Grobbendonkenaar de MX1 toppers achter zich te houden.

Die andere Grobbendonkense belofte, Joël Roelants bleek er op voorhand toch wel flink de pest in te hebben. Het enthousiasme over de tweetakt KTM 144 SXS lijkt nu wel helemaal geblust. Dat dit "brommertje" niet competitief is tov de "dikke" 250cc viertakten in het EK MX2 is na 3 wedstrijden overduidelijk. Niettemin liet Roelants zich in de reeksen niet onbetuigd zeker in reeks 2 en 3 toen Roelants op de dikke KTM 500 van teammaat Yentel Martens van start ging.
Toen De Dijcker hem in de derde reeks dubbelde, Roelants had dan weer eens een "bodemonderzoek" achter de rug, pikte hij vlot aan bij de Hondarijder.

Kevin Strijbos deed het in Moerbeke kalm aan. De Wuustwezelnaar verborg niet dat hij het circuit maar niks vond. Een punt waarop je hem geen ongelijk kon geven.
Manuel Priem stak in reeks 1 even het vuur aan toen hij zich met de strijd aan de kop leek te gaan bemoeien, maar verder hield de TM rijder zich relatief gedeisd. Stilte voor de storm.

Steve Ramon knoopte in Moerbeke met een tweede plaats terug met het succes aan. Na twee mindere GP's had de West-Vlaming misschien gehoopt om zijn kunsten op een weide omloop te kunnen etaleren. Iets wat hem maar gedeeltelijk lukte. De manier waarop hij in reeks 3 zijn motor weggooide toen hij achter een gedubbelde rijder werd opgehouden sprak boekdelen over zijn frustratie.

Halve Belg, Marc De Reuver zette ook één en ander recht. Dat hij na afloop van de derde reeks niet op het podium werd geroepen zullen we maar als een schoonheidsfoutje van de organisatie afdoen. Christophe Pourcel was in reeks 2 de enige niet MX1 topper die zich in de top 5 van een reeks kon wringen. En dat met een 250cc motor!

In de lichtste Interklasse was er ook volop spektakel te zien. Vooral in reeks 1 toen een ontketende Gilles Dejong onder het goedkeurend oog van mentor Jimmy Verburgh alle GP-rijders (of toch drie) het nakijken gaf. Op het technische en tegelijk ook snelle circuit voelde de Brusselaar zich als een vis in het water. Het lijkt erop dat Jeremy Vanhorebeek toch regelrecht naar de Belgische titel rijdt en dat bij gebrek aan valabele tegenstand. Misschien had de BMB er toch beter aan gedaan om rijders als Roelants, Verbruggen en De Belder ook op BK niveau in de MX2 klasse te houden. Een princiepskwestie over een kleine startpremie is daar de oorzaak van.
Bovendien moesten de MX2 jongens in Moerbeke als allerlaatste hun ding doen. Een weinig benijdbare plaats op het tijdschema voor een klasse die véél beter verdient. Gelukkig rijden deze jongens in Kester op een gunstiger tijdstip.

Dat ongunstig tijdstip kwam er na de splitsing van het BK MX2 in Inters (Radson Trophy) en Nationalen. Jarenlang reden beide klassen samen, maar de aanwas van de Nationalen leidde tot een overvol startveld met alle luxe-problemen van dien. Die zijn nu opgelost maar hebben dan wel geleid tot een nog gevulder programma. Maar daarover volgende keer meer…