Nu de kop van het WK Motorcross is, is het tijd om de voornaamste constateringen en trends eens op een rijtje te zetten.
We beginnen met het jonge geweld van de MX2 klasse.
Titelduel: Met 3 GP-zeges op rij nam Siciliaan Antonio Cairoli een serieuze optie op het wk in de MX2 klasse. Cairoli bewees dat hij werkelijk van alle markten thuis is door zich op 3 totaal verschillende circuits als beste te tonen. De Italiaan zou net als aartsrivaal Christophe Pourcel, serieus aan een carrière in de States denken. Als het hem blijft meezitten zien we niet in wie deze Cairoli van de wereldtitel zal houden. Zelfs "Cri Cri" niet.
De uitvaller die Christophe Pourcel in de tweede reeks van de Portugese GP liet optekenen zou hem wel eens erg zuur te staan kunnen komen. In de afrekening immers kan elk puntje meetellen. Pourcel rijdt weliswaar sterker, maar lijkt op dit ogenblik dat laatste beetje "panache" te missen. Vergeet evenwel niet dat Pourcel op dit ogenblik nog maar 5 outdoor-wedstrijden in de benen heeft. Wat in zijn voordeel speelt is wel het feit dat hij tussen de GP's in "spart" met de Belgische MX1 toppers in het BK.
Vive la France: Frankrijk is weer terug in de MX2 klasse. Naast "le patron", Christophe Pourcel dus, maken nog een aantal jonge Fransen de dienst uit in de lichte klasse. Denken we maar aan supertechneut Nicolas Aubin (een erg mooie rijstijl), Anthony Boissière en Pascal Leuret.
Deze laatste is wel een vreemd individu. Twee jaar geleden bekloeg hij er zich bij de commentators van AB Moteurs (De Franse satelietzender die de GP's live verslaat) dat hij het alleen moest rooien. Dat was nog in de MX1 klasse. Hij klopte toen in de eindstand nipt Ken De Dycker in de strijd voor de 8e plaats. Leuret vond zelf dat hij recht had op een zitje bij CAS Honda, maar uiteindelijk koos Honda MX coordinator De Dycker boven de Franse lastpak. Leuret vond als troostprijs onderdak bij het veel bescheidener Britse Multitek team.
Tussen "The Frog" en "les Rosbifs" boterde het echter nooit en dus verhuisde Leuret naar het nog bescheidener NGS (Nouvelle Génération Sport) van Fransman Bruno Losito.
Het is tekenend voor de huidige precaire situatie van de niet-fabrieksrijders in het WK dat Leuret niet eens een loon ontving bij NGS. Gelukkig kon hij rekenen op een behoorlijk contract met "Shot" een Franse fabrikant van motorcrosskleding, om in zijn levensonderhoud te voorzien.
Ook daar liep het naar Leurets mening niet echt lekker en dus ruilde hij vorige week NGS in voor een eigen team. Terug naar af zeg maar. En toch slaagde Leuret er in om zondag op het podium te eindigen. Petje af voor dit moeilijk karakter!
De Belgen: De 4 belgen die in het WK MX2 aan de slag zijn kunnen we grosso modo in twee groepen indelen. Diegenen met punten en diegenen zonder punten. In de eerste groep zitten Jeremy Van Horebeek en Dennis Verbruggen, in de tweede Tom De Belder en Dennis Dierckx. Dierckx slaagde er zelfs niet in om zich te kwalificeren in Spanje en Portugal. Vreemd voor iemand die zich vorig jaar wel kon kwalificeren op de aartsmoeilijke omloop van de Citadel in Namen.
Van Horebeek mag stilaan als de beste MX2 Belg beschouwd worden. De Pajot leidt niet voor niets het BK MX2 en scoorde als enige in elke GP punten. Bovendien maakte hij vorige week forse indruk door tijdens de eerste reeks in Bellpuig (GP Spanje) op een zwaar en aartsmoeilijk moddercircuit 9e te eindigen. Het moge duidelijk zijn dat Van Horebeek nog wel gaat verbeteren. Toch verzamelde de KTM-rijder maar evenveel punten als Dennis Verbruggen. Scoorde Verbruggen nog volop en tijdens beide reeksen, in Valkenswaard dan moest hij op de hardere Iberische banen met minder genoegen nemen.
Bovendien stond er hem nog een diskwalificatie te wachten na de tweede reeks van de Portugese GP. Verbruggen zou hulp van buitenaf gehad hebben en verloor zo zijn 2Oe positie en ene schamele puntje. Het feit dat zijn "dauphin" van het EK 2006, Fransman Steven Frossard wel volop punten scoort moet pijn doen.
Tom De Belder is dan weer een verhaal apart. De Heistenaar heeft klasse genoeg om zich in theorie altijd te kunnen plaatsen, maar toch lukt dat in de praktijk niet altijd. In Spanje reed hij een zeer goede kwalificatie maar zaten er net als in Valkenswaard toch geen punten in. In Portugal reed hij tijdens de kwalificatie pardoes op Swanepoel en dat betekende meteen einde oefening.
Alle hoop is echter niet vervlogen. De volgende GP wordt in het Noord-Italiaanse Mantova gereden op een circuit dat de jonge Belgen wel moet liggen. Maar later meer daarover.
De Yanks: De absolute teleurstelling van de beginfase van dit wk zijn zeker de Amerikanen Ryan Mills en Sean Hamblin. Beiden werden met veel tromgeroffel in hun respectievelijke teams binnengehaald maar moeten na 3 GP's toegeven dat het niveau van het WK dat van de AMA Nationals (Amerikaans Outdoor kampioenschap). Geen van hen slaagde er trouwens in om zich te kwalificeren in de modder van Bellpuig. Het excuus luidt steevast: "tijdtrainingen kennen we niet in de States". Trainen, jongens, trainen.
We beginnen met het jonge geweld van de MX2 klasse.
Titelduel: Met 3 GP-zeges op rij nam Siciliaan Antonio Cairoli een serieuze optie op het wk in de MX2 klasse. Cairoli bewees dat hij werkelijk van alle markten thuis is door zich op 3 totaal verschillende circuits als beste te tonen. De Italiaan zou net als aartsrivaal Christophe Pourcel, serieus aan een carrière in de States denken. Als het hem blijft meezitten zien we niet in wie deze Cairoli van de wereldtitel zal houden. Zelfs "Cri Cri" niet.
De uitvaller die Christophe Pourcel in de tweede reeks van de Portugese GP liet optekenen zou hem wel eens erg zuur te staan kunnen komen. In de afrekening immers kan elk puntje meetellen. Pourcel rijdt weliswaar sterker, maar lijkt op dit ogenblik dat laatste beetje "panache" te missen. Vergeet evenwel niet dat Pourcel op dit ogenblik nog maar 5 outdoor-wedstrijden in de benen heeft. Wat in zijn voordeel speelt is wel het feit dat hij tussen de GP's in "spart" met de Belgische MX1 toppers in het BK.
Vive la France: Frankrijk is weer terug in de MX2 klasse. Naast "le patron", Christophe Pourcel dus, maken nog een aantal jonge Fransen de dienst uit in de lichte klasse. Denken we maar aan supertechneut Nicolas Aubin (een erg mooie rijstijl), Anthony Boissière en Pascal Leuret.
Deze laatste is wel een vreemd individu. Twee jaar geleden bekloeg hij er zich bij de commentators van AB Moteurs (De Franse satelietzender die de GP's live verslaat) dat hij het alleen moest rooien. Dat was nog in de MX1 klasse. Hij klopte toen in de eindstand nipt Ken De Dycker in de strijd voor de 8e plaats. Leuret vond zelf dat hij recht had op een zitje bij CAS Honda, maar uiteindelijk koos Honda MX coordinator De Dycker boven de Franse lastpak. Leuret vond als troostprijs onderdak bij het veel bescheidener Britse Multitek team.
Tussen "The Frog" en "les Rosbifs" boterde het echter nooit en dus verhuisde Leuret naar het nog bescheidener NGS (Nouvelle Génération Sport) van Fransman Bruno Losito.
Het is tekenend voor de huidige precaire situatie van de niet-fabrieksrijders in het WK dat Leuret niet eens een loon ontving bij NGS. Gelukkig kon hij rekenen op een behoorlijk contract met "Shot" een Franse fabrikant van motorcrosskleding, om in zijn levensonderhoud te voorzien.
Ook daar liep het naar Leurets mening niet echt lekker en dus ruilde hij vorige week NGS in voor een eigen team. Terug naar af zeg maar. En toch slaagde Leuret er in om zondag op het podium te eindigen. Petje af voor dit moeilijk karakter!
De Belgen: De 4 belgen die in het WK MX2 aan de slag zijn kunnen we grosso modo in twee groepen indelen. Diegenen met punten en diegenen zonder punten. In de eerste groep zitten Jeremy Van Horebeek en Dennis Verbruggen, in de tweede Tom De Belder en Dennis Dierckx. Dierckx slaagde er zelfs niet in om zich te kwalificeren in Spanje en Portugal. Vreemd voor iemand die zich vorig jaar wel kon kwalificeren op de aartsmoeilijke omloop van de Citadel in Namen.
Van Horebeek mag stilaan als de beste MX2 Belg beschouwd worden. De Pajot leidt niet voor niets het BK MX2 en scoorde als enige in elke GP punten. Bovendien maakte hij vorige week forse indruk door tijdens de eerste reeks in Bellpuig (GP Spanje) op een zwaar en aartsmoeilijk moddercircuit 9e te eindigen. Het moge duidelijk zijn dat Van Horebeek nog wel gaat verbeteren. Toch verzamelde de KTM-rijder maar evenveel punten als Dennis Verbruggen. Scoorde Verbruggen nog volop en tijdens beide reeksen, in Valkenswaard dan moest hij op de hardere Iberische banen met minder genoegen nemen.
Bovendien stond er hem nog een diskwalificatie te wachten na de tweede reeks van de Portugese GP. Verbruggen zou hulp van buitenaf gehad hebben en verloor zo zijn 2Oe positie en ene schamele puntje. Het feit dat zijn "dauphin" van het EK 2006, Fransman Steven Frossard wel volop punten scoort moet pijn doen.
Tom De Belder is dan weer een verhaal apart. De Heistenaar heeft klasse genoeg om zich in theorie altijd te kunnen plaatsen, maar toch lukt dat in de praktijk niet altijd. In Spanje reed hij een zeer goede kwalificatie maar zaten er net als in Valkenswaard toch geen punten in. In Portugal reed hij tijdens de kwalificatie pardoes op Swanepoel en dat betekende meteen einde oefening.
Alle hoop is echter niet vervlogen. De volgende GP wordt in het Noord-Italiaanse Mantova gereden op een circuit dat de jonge Belgen wel moet liggen. Maar later meer daarover.
De Yanks: De absolute teleurstelling van de beginfase van dit wk zijn zeker de Amerikanen Ryan Mills en Sean Hamblin. Beiden werden met veel tromgeroffel in hun respectievelijke teams binnengehaald maar moeten na 3 GP's toegeven dat het niveau van het WK dat van de AMA Nationals (Amerikaans Outdoor kampioenschap). Geen van hen slaagde er trouwens in om zich te kwalificeren in de modder van Bellpuig. Het excuus luidt steevast: "tijdtrainingen kennen we niet in de States". Trainen, jongens, trainen.
Photocredit Cairoli (http://www.yamaha-racing.com)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten